róże pnące

Róże pnące, to bez wątpienia rośliny, wokół których w ostatnim czasie toczy się naprawdę bardzo zawzięta dyskusja, ponieważ z różami jest troszkę tak, jak z przepiękną kobietą. Doskonale zdajecie sobie z tego, że potrafią być one niezwykle subtelne i zmysłowe, ale równocześnie posiadają również kolce, które nierzadko mogą nas naprawdę bardzo mocno ukłuć, dlatego też wiele osób ma o nich bardzo negatywne zdanie. Trzeba jednak przyznać, że róże pnące nie są takie złe, za jakie są niekiedy używane, wiadome jest, że wyglądają naprawdę zachwycająco. Można się z tym zgadzać, jak również można się z tym nie zgadzać. Warto przeczytać ten właśnie artykuł, z którego możemy dowiedzieć się wielu naprawdę niezwykle ciekawych i przydatnych informacji na temat róż pnących i zobaczycie, że ich zakup, to naprawdę bardzo dobra decyzja, którą warto podjąć.

pnące róże to wyjątkowa ozdoba

Róże pnące – podział

Róże pnące dzielimy na dwie podgrupy, różniące się sposobem kwitnienia i formą wzrostu:

  1. Climbers (pol. klimbery) to róże pnące o sztywnych pędach długości do 8 m, które nie wymagają przywiązywania do podpór. Mają duże kwiaty, a kwitnienie powtarzane jest późnym latem lub wczesną jesienią. Jedną z najstarszych pnących odmian róż typu climber jest odmiana ‘Guinėe’ o czarnopurpurowych kwiatach szlachetnej budowy.

2. Ramblers (pol. ramblery) to róże pnące o wiotkich pędach, długości do 5 m (w wyjątkowo dobrych warunkach dorastają do 8m.), którą osiągają w ciągu jednego sezonu. Zazwyczaj są odporne na choroby, kwitną zwykle jeden raz w sezonie, na pędach dwuletnich. Ich drobne, najczęściej białe lub różowe kwiaty (średnicy około 5 cm) zebrane są w gęstych bukietach, które długo pozostają na pędach. Ciekawa jest róża heleny ‘Semiplena’ o żółtych kwiatach (kwitnie w lipcu i sierpniu) tworząca liczne drobne owoce, charakteryzująca się wysoką mrozoodpornością i małymi wymaganiami glebowymi, a także odmiana ‘Veilchenblau’, wyróżniająca się rzadką fioletową barwą płatków w kształcie serduszka. Ze względu na swobodny pokrój róże z tej podgrupy można sadzić w grupach tworzących klomby (np. odmiana ‘Raubritter’ o pełnych różowych kwiatach, która może być zarówno różą pnącą jak i okrywową).

Róże pnące – gdzie sadzić i jak uprawiać

Róże pnące należy sadzić przy podporach, takich jak pergole, altany, trejaże. Można je także sadzić przy ścianach domów, ogrodzeniach czy przy drzewach o rozłożystych i mocnych  konarach. Wskazane jest przywiązywanie róż czepnych z grupy rambler do podpory.

Róże pnące dobrze będą rosnąć na stanowisku południowym. Jeśli sadzimy je przy ścianie, to trzeba zapewnić dobrą cyrkulację powietrza, co zapobiegnie chorobom grzybowym.

Róże pnące warto zabezpieczyć na zimę przed mrozem, przez kopczykowanie i okrywanie. W zabiegach pielęgnacyjnych należy pamiętać też o nawożeniu. Róże czepne należy prowadzić po podporach odpowiednio je formując, najlepiej w formie wachlarza.

Róże pnące – cięcie

Aby uzyskać obfitsze kwitnienie, wskazane jest przycinanie krzewów róż. Róże pnące pierwszy raz tniemy najwcześniej w trzecim roku po posadzeniu. Przez pierwsze trzy lata należy jednak usuwać zaschnięte kwiatostany. Przycinając, należy pozostawić kilka pędów, najlepiej od 3 do 5 – będą one stanowić trzon róży. Pędy boczne skraca się do długości 30–40 cm, tak by zostało na każdym z nich 5–6 oczek. Róże należy także odmładzać. W tym celu raz na kilka lat usuwamy najstarszą z gałęzi stanowiących trzon rośliny i zastępujemy ją młodą. Róże powtarzające kwitnienie tniemy na wiosnę (regeneracyjne cięcie po zimie), róże kwitnące jednokrotnie tniemy zaraz po przekwitnięciu kwiatów, latem.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here