Lamblia to pierwotniak pochodzący z grupy wisiowców. Jest on wyposażony w specjalną przyssawkę, za pomocą której przyczepia się do komórek nabłonkowych jelita lub pęcherzyka żółciowego, co jest powodem powstania pasożytniczej choroby jelita cienkiego, nazywanej lambliozą.
Lamblia – kto i w jaki sposób może stać się jej potencjalną ofiarą
Lamblioza to choroba występująca na umiarkowanych szerokościach geograficznych – zarówno w krajach rozwijających się jak i rozwiniętych. Przypadłość ta dotyka głównie dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, lecz osoby dorosłe również znajdują się w grupie ryzyka. Do zakażenia lamblią może dojść na wiele sposobów. Najczęściej, choroba przenoszona jest poprzez spożycie produktów spożywczych lub wody zainfekowanej pasożytami. Lamblie mogą być również przenoszone na dłoniach, dlatego ważne jest, aby uczulić nasze dziecko na częste mycie rąk, w szczególności po wizycie w toalecie lub zabawie ze zwierzętami. Głównymi symptomami które występują przy zakażeniu lamblią są rozległe i rozlane bóle brzucha występujące po jedzeniu, okresowa bezsenność, bóle głowy, stany podgorączkowe, wysypki oraz charakterystyczne stolce o bardzo silnym i nieprzyjemnym zapachu, które zawierają w sobie niestrawione resztki pokarmu. Zakażeniu towarzyszy nadmierny apetyt na wszelkiego rodzaju słodycze. Zdarzają się przypadku, że zakażenie rozwija się bezobjawowo. Wiąże się to z wielkim ryzykiem dla zdrowia dziecka, ponieważ niechciane pasożyty mogą rozprzestrzeniać się w obrębie całego organizmu.
W jaki sposób rozpoznać oraz jak leczyć zakażenia lamblią?
Istnieją specjalistyczne badaniu kału pod względem obecności w nim lamblii. Badanie to jest bardzo skomplikowane, poprzez występujące w nim trudności diagnostyczne. Związane one są z tym, że cysty pasożytów, w ich początkowym stadium rozwoju, są bardzo ciężkie do wykrycia i mogą nie zostać prawidłowo ujęte w wyniku końcowym tego badania. Skuteczniejszą metodą wykrycia lamblii jest ocena mikroskopowa. Zazwyczaj nie jest ona wykonywana jako badanie profilaktyczne, a jedynie stanowi formę potwierdzenia, gdy u chorego zaczną występować typowe dla lamblii symptomy. Rzadziej stosowaną metodą jest pobieranie żółci oraz treści dwunastnicy. Lamblie leczy się zazwyczaj poprzez trwającą od 7 do 10 dni kurację farmakologiczną. Warto zaznaczyć, ze środki farmaceutyczne zwalczające lamblie obciążają wątrobę i należy je przyjmować z dużą rozwagą. Kuracja powinna być wsparta odpowiednią dietą, z której wyeliminowany zostaje cukier. Po jej zakończeniu niezbędne jest ponowne badanie kału i zaostrzenie przestrzegania zasad higieny. Osoba po przebytej lamblii powinna być uczulona na częstsze mycie rąk, owoców i warzyw. Ważnym również jest, aby pita przez nas woda pochodziła ze sprawdzonych źródeł.
