Przewlekła niewydolność żylna to choroba naczyniowa, która jest spowodowana m.in. zakrzepicą żył głębokich. Jej objawy to ból i uczucie ciężkości nóg oraz nocne skurcze łydek. Stosuje się dwa rodzaje leczenia choroby: zachowawcze i zabiegowe.
Czym jest przewlekła niewydolność żylna?
Przewlekła niewydolność żylna należy do grupy chorób naczyniowych. Jest to zespół objawów powstałych na skutek długotrwałego poszerzenia naczyń, z którym związane jest wyższe ciśnienie żylne. Przyczyny choroby to m.in. cofanie się krwi w żyłach głębokich, pojawiające się na skutek przebycia zakrzepicy żył głębokich w kończynach dolnych. Niewydolność żylna może występować wraz z żylakami nóg w zaawansowanym stadium, szczególnie kiedy nie są leczone. Chorobę powodują także wszelkie niedrożności w żyłach głębokich, także u osób które przebyły zakrzepicę żył głębokich. Schorzenia związane z zakrzepicą są leczone m.in. za pomocą preparatów zawierających sulodeksyd (środek przeciwzakrzepowy), takich jak Vessel Due F.
Przewlekła niewydolność żylna – objawy
Do objawów choroby należą:
- ból w okolicach żył,
- uczucie ciężkości i ból nóg, które znikają po wykonaniu ćwiczeń zaleconych przez specjalistę),
- skurcze mięśni, pojawiające się nocą, najczęściej w łydkach,
- obrzęki stóp, kostek i łydek, które na początku ustępują po podjęciu aktywności fizycznej, a w zaawansowanej postaci choroby są trwałe,
- zespół niespokojnych nóg, objawiający się wykonywaniem mimowolnych ruchów kończynami dolnymi, przypominającymi niekiedy specyficzny taniec,
- parestezje, czyli drętwienie i mrowienie w nogach,
- określane jako kłucie i swędzenie nóg,
- podskórne przebarwienia o brązowo-czerwonawym kolorze,
- uwidocznienie podskórnych żył, które często mają sine zabarwienie i są poszerzone, mogących przypominać pajączki (drobne żyły) oraz wystających i miękkich w dotyku (żyły grubsze).
Leczenie przewlekłej niewydolności żylnej
Przewlekłą niewydolność żylną należy leczyć w sposób kompleksowy, do którego zalicza się zarówno leczenie zachowawcze jak i zabiegowe, czyli inwazyjne. Część zachowawcza obejmuje zmianę stylu życia chorego. Są to: uprawianie aktywności fizycznej, zlikwidowanie nadwagi oraz wprowadzenie zbilansowanej diety. Chory powinien też unikać zaparć, w czym pomoże mu m.in. włączenie produktów zawierających duże ilości błonnika pokarmowego. Druga część leczenia zachowawczego to farmakoterapia. Obejmuje ona preparaty na bazie wyciągów roślinnych, takich jak escyna, hespedryna i pochodne rutyny oraz środki syntetyczne. Osoby z przewlekłą niewydolnością żylną noszą też pończochy i skarpety uciskowe. Leczenie zabiegowe stosuje się u pacjentów, u których metody zachowawcze są nieskuteczne. Środki inwazyjne można włączyć także, jeśli istnieją wskazania kosmetyczne, np. rozległe żylaki.