Przewlekła niewydolność żylna to choroba naczyniowa, która jest spowodowana m.in. zakrzepicą żył głębokich. Jej objawy to ból i uczucie ciężkości nóg oraz nocne skurcze łydek. Stosuje się dwa rodzaje leczenia choroby: zachowawcze i zabiegowe.

Czym jest przewlekła niewydolność żylna?

Przewlekła niewydolność żylna należy do grupy chorób naczyniowych. Jest to zespół objawów powstałych na skutek długotrwałego poszerzenia naczyń, z którym związane jest wyższe ciśnienie żylne. Przyczyny choroby to m.in. cofanie się krwi w żyłach głębokich, pojawiające się na skutek przebycia zakrzepicy żył głębokich w kończynach dolnych. Niewydolność żylna może występować wraz z żylakami nóg w zaawansowanym stadium, szczególnie kiedy nie są leczone. Chorobę powodują także wszelkie niedrożności w żyłach głębokich, także u osób które przebyły zakrzepicę żył głębokich. Schorzenia związane z zakrzepicą są leczone m.in. za pomocą preparatów zawierających sulodeksyd (środek przeciwzakrzepowy), takich jak Vessel Due F.

Przewlekła niewydolność żylna – objawy

Do objawów choroby należą:

  • ból w okolicach żył,
  • uczucie ciężkości i ból nóg, które znikają po wykonaniu ćwiczeń zaleconych przez specjalistę),
  • skurcze mięśni, pojawiające się nocą, najczęściej w łydkach,
  • obrzęki stóp, kostek i łydek, które na początku ustępują po podjęciu aktywności fizycznej, a w zaawansowanej postaci choroby są trwałe,
  • zespół niespokojnych nóg, objawiający się wykonywaniem mimowolnych ruchów kończynami dolnymi, przypominającymi niekiedy specyficzny taniec,
  • parestezje, czyli drętwienie i mrowienie w nogach,
  • określane jako kłucie i swędzenie nóg,
  • podskórne przebarwienia o brązowo-czerwonawym kolorze,
  • uwidocznienie podskórnych żył, które często mają sine zabarwienie i są poszerzone, mogących przypominać pajączki (drobne żyły) oraz wystających i miękkich w dotyku (żyły grubsze).

Leczenie przewlekłej niewydolności żylnej

Przewlekłą niewydolność żylną należy leczyć w sposób kompleksowy, do którego zalicza się zarówno leczenie zachowawcze jak i zabiegowe, czyli inwazyjne. Część zachowawcza obejmuje zmianę stylu życia chorego. Są to: uprawianie aktywności fizycznej, zlikwidowanie nadwagi oraz wprowadzenie zbilansowanej diety. Chory powinien też unikać zaparć, w czym pomoże mu m.in. włączenie produktów zawierających duże ilości błonnika pokarmowego. Druga część leczenia zachowawczego to farmakoterapia. Obejmuje ona preparaty na bazie wyciągów roślinnych, takich jak escyna, hespedryna i pochodne rutyny oraz środki syntetyczne. Osoby z przewlekłą niewydolnością żylną noszą też pończochy i skarpety uciskowe. Leczenie zabiegowe stosuje się u pacjentów, u których metody zachowawcze są nieskuteczne. Środki inwazyjne można włączyć także, jeśli istnieją wskazania kosmetyczne, np. rozległe żylaki.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here