Nadciśnienie tętnicze to jedna z najczęściej diagnozowanych chorób cywilizacyjnych, której przyczyną mogą być zarówno czynniki dziedziczne, jak i nieprawidłowa dieta oraz zbyt wysoka masa ciała. Nadciśnienie tętnicze leczy się głównie poprzez stosowanie leków obniżających poziom ciśnienia, ale w terapii bardzo ważna jest także aktywność fizyczna. Musi być ona jednak bezpieczna, dopasowana do możliwości i stanu zdrowia pacjenta.
Z tekstu dowiesz się:
- jakie są metody leczenia nadciśnienia tętniczego,
- czy wysiłek fizyczny obniża ciśnienie,
- jaka forma aktywności fizycznej jest wskazana dla osób z nadciśnieniem.
Prawidłowe ciśnienie krwi powinno wynosić 140/90 mm Hg. Jeśli u pacjenta kilkakrotne pomiary, wykonywane w regularnych odstępach (np. codziennie o podobnej porze dnia), wykazują wyższy poziom, diagnozuje się nadciśnienie tętnicze. Oczywiście w celach diagnostycznych wykonane mogą zostać także inne badania, np. EKG holter.
Przyczyny tej choroby są różne – na rozwój nadciśnienia tętniczego mogą wpływać zarówno czynniki dziedziczne, jak i nieprawidłowa dieta (zwłaszcza stosowanie dużych ilości soli) oraz nadmierna masa ciała.
Sport a nadciśnienie – aktywność fizyczna jedną z metod leczenia
Nadciśnienie tętnicze leczy się przede wszystkim poprzez stosowanie przez pacjenta środków farmakologicznych obniżających poziom ciśnienia krwi, które najczęściej dobiera specjalista kardiolog. Bardzo ważne w terapii tego schorzenia są jednak także działania niefarmakologiczne, obejmujące:
- redukcję masy ciała w przypadku nadwagi lub otyłości,
- utrzymywanie prawidłowej masy ciała w przypadku pacjentów z wagą w normie,
- ograniczenie spożycia soli kuchennej,
- ograniczenie spożycia tłuszczów zwierzęcych,
- włączenie do diety ryb, dużych ilości warzyw oraz owoców,
- rzucenie palenia i unikanie biernego narażenia na dym tytoniowy,
- ograniczenie spożycia alkoholu,
- zwiększenie aktywności fizycznej.
Czy wysiłek fizyczny obniża ciśnienie?
Zwiększenie aktywności fizycznej nieprzypadkowo znajduje się na liście kluczowych działań niefarmakologicznych mających na celu leczenie nadciśnienia. Liczne badania naukowe dowiodły bowiem, że regularny, rozsądny, dopasowany do możliwości pacjenta trening pozwala zarówno obniżać poziom ciśnienia krwi u osób z już zdiagnozowanym nadciśnieniem, jak i mu zapobiegać. Według przeprowadzonych obserwacji aktywność fizyczna zmniejsza wartość spoczynkowego ciśnienia tętniczego o 8-10 mm Hg, a efekty widoczne są już po 3-4 tygodniach realizowania programu treningowego.
Nadciśnienie tętnicze a sport – co trzeba wiedzieć?
Zasady aktywności fizycznej u osób z nadciśnieniem dotyczą m.in. częstotliwości sesji treningowych, czasu ich trwania, intensywności oraz rodzaju wykonywanych ćwiczeń.
I tak pacjentom zaleca się codzienne treningi o umiarkowanej intensywności, trwające 30-45 minut. Najlepsze są ćwiczenia wysiłkowe o charakterze wytrzymałościowym, takie jak spacery, nordic walking, bieganie czy pływanie. Mogą być one w niewielkim stopniu uzupełnione ćwiczeniami oporowymi. Bardzo intensywne treningi izometryczne – np. kulturystyka czy podnoszenie ciężarów – nie są zalecane.
Jeśli chodzi o intensywność treningu u osób z nadciśnieniem, to powinien on znajdować się w zakresie intensywności odpowiadającej strefie tlenowej (aerobowej). Najbardziej precyzyjnym sposobem określenia optymalnej intensywności treningu jest wyznaczenie obciążenia progowego, na co pozwala test wysiłkowy przeprowadzany na bieżni ruchomej.
Warto pamiętać, że aktywność fizyczna pomaga nie tylko w leczeniu nadciśnienia, ale także jest ważna w utrzymywaniu prawidłowej masy ciała, zmniejsza zawartość tłuszczu w organizmie, chroni przed insulinoopornością oraz obniża poziom tzw. złego cholesterolu. To wszystko jest z kolei kluczowym elementem profilaktyki chorób serca i układu krążenia.
